Θυμίσου, όταν...

Η ζωή μας δεν είναι σπαρμένη με "ρόδα"। Είναι όμως σπαρμένη με "νάρκες"। Με συχνά επώδυνες ευκαιρίες, που σε μια καλοπροαίρετη καρδιά, μπορούν να ανάψουν "σπίθες" μετανοίας, και να φουντώσουν τη φωτιά της "Όντως Ζωής", όσο αυτή η καρδιά χτυπάει ακόμα!

Θυμίσου, όταν...

Όταν... νιώθεις τα πάντα να καταρρέουν γύρω σου, όταν νιώθεις να πνίγεσαι και δεν έχεις κάπου να κρατηθείς, όταν η απελπισία σε κυριεύει, και πουθενά δεν βλέπεις τη λύση...

Όταν... αυτά για τα οποία κοπίασες γίνονται συντρίμια, και βλέπεις ότι όλη σου η ζωή χάθηκε γύρω από τα υλικά για τα οποία εργάσθηκες, αυτά που τώρα πλέον γκρεμίστηκαν, και άφησαν το κενό μιας εξ ίσου κενής και άδικης ζωής...

Όταν... ανησυχείς για τη βία γύρω σου και φοβάσαι να κοιμηθείς αν δεν ελέγξεις την κλειδαριά...

Όταν... αγανακτείς για την ανθρώπινη ανοησία και μυωπισμό, και μοιάζουν όλοι γύρω σου παράλογοι...

Όταν... οι άνθρωποι που αγαπάς σε προδίδουν και σε απογοητεύουν με την υποκρισία και την αχαριστία τους...

...Θυμίσου τη στιγμή εκείνη τα λόγια μου. Γιατί όσο ακόμα η καρδιά σου χτυπάει, κι όσο μπορείς ακόμα να σκεφθείς, όπως κι αν έζησες, και όσο κι αν ντρέπεσαι, (θυμίσου τον ληστή), Εκείνος που σε κάλεσε σε ύπαρξη, σε ξέρει, και σ' ακούει, και σε περιμένει! Ξέχνα τις προκαταλήψεις μιας ζωής, ξέχνα τη ντροπή και τον εγωισμό σου, και ζήτα του βοήθεια! Επικαλέσου τον! Πού ξέρεις; Ίσως δεν χάθηκαν ακόμα όλα! Ίσως μια σπίθα αληθινής μετάνοιας να είναι αρκετή, για να ξαναφουντώσει η ελπίδα και η Ζωή. Όσο ακόμα χτυπάει η καρδιά σου!

Μην το αμελήσεις!

http://www.oodegr.com/oode/poiima/thimisou_otan.htm

Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.

Να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ελπίδα...

Βουβοί άνθρωποι, ανέκφραστα πρόσωπα, βουβές σκέψεις, ανεκπλήρωτα όνειρα και πολλά «γιατί».
Υπήρχε η σιγουριά ότι του χρόνου όλα θα είναι καλύτερα.

Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά.

Βρισκόμαστε οι περισσότεροι σε ελεύθερη πτώση και όταν πέφτεις, δυστυχώς, δεν μπορείς να απολαύσεις την πτώση σου. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι η πρόσκρουσή σου με το έδαφος, να έχεις τις λιγότερες απώλειες. Μας λείπει η ελπίδα, μας λείπει η προσμονή για κάτι καλύτερο που θα μας έδινε κουράγιο για να αντέξουμε. Τώρα όλοι, εκτός των γνωστών βολεμένων, νιώθουν μετέωροι.

Κοιτάζεις «δεξιά» σου και βλέπεις υποταγή, κοιτάζεις μπροστά σου και αντί για «μπροστάρηδες» βλέπεις συμβιβασμένους να πορεύονται το δρόμο που οδηγεί σε κάποιο βουλευτικό έδρανο, σε κάποιο διοικητικό θώκο η σε κάποιο άλλο υψηλό πόστο.

Κοιτάζεις «αριστερά» σου και βλέπεις κάποιους να σφυρίζουν αδιάφορα, κάποιους άλλους να κρατάνε τις «αποστάσεις» και κάποιους άλλους να έχουν κάνει μεταβολή και να μοιάζουν μ’αυτούς που βρίσκονται «δεξιά» σου. Βλέπεις και κάποιους που ψάχνουν, αναζητούν, φωνάζουν, κάνουν φασαρία είναι αλήθεια αλλά είναι ακόμη λίγοι.

Κοιτάζεις πίσω σου και βλέπεις χιλιάδες σαν και σένα να ψάχνουν ότι ψάχνεις κι εσύ.

Στο χέρι μας είναι να αποτινάξουμε όποιον και ότι δεν μας αφήνει να χαρούμε, αρκεί να ξαναβρούμε το «μαζί» και να αφήσουμε στην άκρη το «μόνος μου».Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=17853

Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας

αν δεν βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
αν δεν έρθει απρόσκλητο
απ' την καρδιά
κι απ' το μυαλό
κι από το στόμα
κι από τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη
του υπολογιστή σου
και την κοιτάζεις με τις ώρες
και γέρνεις σαν καμπούρης
πάνω από τη γραφομηχανή σου,
γυρεύοντας με κόπο
τις λέξεις που δεν έρχονται,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά
ή
για τη δόξα,
άσ' το καλύτερα.
αν το κάνεις
γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις
γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι εκεί πέρα
και γράφεις
τα ίδια και τα ίδια,
μην το κάνεις.
αν ζορίζεσαι
όταν σκέφτεσαι να το κάνεις,
τότε να μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις
όπως κάποιος άλλος,
ξέχνα το.
άσ' το καλύτερα.

αν μπορείς να περιμένεις
να βγει από μέσα σου
μουγκρίζοντας,
τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει μ' έναν βαθύ βρυχηθμό,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις
στη γυναίκα,
στην γκόμενα
στον γκόμενο,
στους γονείς σου
ή σε οποιονδήποτε άλλο,
δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας.

μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες,
μη γίνεις σαν τόσους και τόσους
που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μη γίνεις γελοίος, πληκτικός,
φαντασμένος, μην αφήσεις
την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.

οι βιβλιοθήκες του κόσμου
έχουν τρελαθεί
στο χασμουρητό
με το σινάφι σου.
μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
μην το κάνεις.
αν δεν πετάγεται απ' την ψυχή σου
σαν πύραυλος,
άσ' το καλύτερα.

κάν' το μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
αλλιώς, μην το κάνεις.
αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος
σου καίει μέσα σου
τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.

όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνει
από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.

άλλος τρόπος δεν υπάρχει. δεν υπάρχει.

δεν υπήρξε ποτέ।

Απόσπασμα από το τραγούδι των Διάφανων Κρίνων "Στην κόλαση βαθιά" (από το δίσκο "Κι η αγάπη πάλι θα καλεί") και του ποιήματος του Charles Bukowski "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας" (από το βιβλίο "Να περιφέρεσαι στη τρέλλα").