Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Περάσματα κάνει ο Νους στην Εξομολόγηση


Θα κηρύξω στους ανθρώπους τα θαύματα του Δασκάλου. Πώς λοιπόν με τα λόγια να πω αυτά που δεν αντιλήφθηκα με τα μάτια μου; Πώς θα κάνω τους άπιστους να πιστέψουν, αυτά που μήτε εγώ δεν τάχω παρακολουθήσει; Να πω στους Ιουδαίους και στους Έλληνες ότι έχω δει τον Κύριό μου να τον σταυρώνουν. Δεν τον είδα όμως να έχει αναστηθή αλλά μόνο άκουσα. Και ποιος δεν θα περιπαίξη τα λόγια μου; Ποιος δε θα δείξη περιφρόνηση στο κήρυγμά μου; Άλλο πράγμα είναι ν’ ακούσης κάτι και άλλο να το δης, άλλο πράγμα είναι η αφήγηση λόγων κι άλλο η θέα και η εμπειρία των πραγμάτων».


«Κύριέ μου και Θεέ μου. Συ είσαι ο Κύριος και ο Θεός. Συ είσαι ο άνθρωπος και ο φιλάνθρωπος. Συ είσαι ξενόφερτος και παράξενος γιατρός της πλάσης. Δεν κόβεις με το νυστέρι τα’ άρρωστα μέλη, δεν καις με τη φωτά τις πληγές, δεν μαζεύεις απ’ τα βοτάνια την δύναμη των φαρμάκων σου, δε δένεις με ορατούς επιδέσμους τις πληγές που μας αφανίζουν. Διαθέτεις αόρατους επιδέσμους αγάπης, που αόρατα τονώνουν τα καταπονημένα μέλη. Έχεις λόγο που είναι πιο κοφτερός από το μαχαίρι. Έχεις λόγο πιο δυνατό απ τη φωτιά. Έχεις βλέμμα απ’ το φάρμακο πιο απαλό. Σαν δημιουργός αγιάζεις χωρίς κόπο το δημιούργημά σου, σαν πλάστης χωρίς να κουραστής μεταπλάθεις τα πλάσματά σου.

Ο θεός που περισώζει το μέταλλο, σώζει και την σκουριά.

Κακό η απιστία, κάνει τον νου να βουλιάξη

Κακό η απιστία, κάνει τον νου να βουλιάξη. Η πίστη τον αναρπάζει στον ουρανό. Η απιστία τυφλώνει την ψυχή. Η πίστη σκορπά το φως της στους λογισμούς. Η πίστη και τα αόρατα κατακάθαρα βλέπει, ο άπιστος είναι σ’ άγνοια ολοκληρωτική. Μη γίνης άπιστος αλλά πιστός. Παραμέρισε το νέφος της απιστίας και κοίταξε τις καθαρές ακτίνες της πίστης. Γίνου μέσα σε όλους άξιος απόστολος της θεότητάς μου. Γίνου τέτοιος όπως πρέπει να είναι αυτός που με συνάντησε και είδε τέτοια όπως εσύ.


Ψηλάφησα κι έμαθα να προσκυνώ, όχι να φιλονικώ. Ένα Κύριο και Θεό γνωρίζω, τον Κύριό μου Χριστό.

Ας είναι δεδοξασμένος και δυνατός στους αιώνες».

πηγή κειμένων: www.imka.gr


Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Θεός αν είναι


Κοίτα να μη χαθείς, να μη χαθείς ψυχή μου
πατρίδα μακρινή, πατρίδα μακρινή μου
που αν τη βρεις, κόβεις το νήμα σου απ' τον κόσμο να χαθείς
μες στ' ουρανού τα μονοπάτια να μπλεχτείς.

Κοίτα να μη χαθείς, να μη χαθείς ψυχή μου πατρίδα μακρινή, πατρίδα μακρινή μου.
Στίχοι: Σούλης Λιάκος


Εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν· ο γαρ Πατήρ μου ο ουράνιος το απολωλός εκδέχεται πρόβατον. Τα εννενήκοντα εννέα των αγγέλων πρόβατα τον σύνδουλον αναμένουσιν Αδάμ, πότε αναστή, και πότε ανέλθη και προς Θεόν επανέλθη. Χερουβικός θρόνος ηυτρέπισται· οι αναφέροντες οξείς τε και έτοιμοι· ο νυμφών παρεσκεύασται· εδέσματα έτοιμα· αι αιώνιοι σκηναί και μοναί έτοιμοι· οι θησαυροί των αγαθών ανεώχθησαν, η των ουρανών βασιλεία προ αιώνων ητοίμασται· α οφθαλμός ουκ οίδεν, και ους ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α αγαθά τον άνθρωπον περιμένουσι.

Ταύτα και τα τοιαύτα του ∆εσπότου λέγοντος, ανίστανται συν αυτώ ο εν αυτώ ηνωμένος Αδάμ, και συνανίσταται και η Εύα· και άλλα πολλά σώματα πίστει απ' αιώνος κεκοιμημένα ανέστησαν κηρύττοντα του ∆εσπότου τριήμερον ανάστασιν, ην φαιδρώς, οι πιστοί, υποδεξώμεθα, και οψώμεθα, και περιπτυξώμεθα μετά αγγέλων χορεύοντες, μετά των ασωμάτων εορτάζοντες, ομού και συνδοξάζοντες τον υμάς εκ της φθοράς Χριστόν αναστήσαντα, και ζωοποιήσαντα· ω η δόξα, και το κράτος συν τω ανάρχω αυτού Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

πηγή κειμένου: www.oodegr.com

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Αυτοί που ενημερώνουν την κοινή γνώμη




"ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
Αυτοί που ενημερώνουν την κοινή γνώμη ανέλαβαν και τον αφελληνισμό μας, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία μας και υμνώντας ως φιλοπρόοδο και φιλελεύθερο τον σφαγέα του έθνους μας Αγαρηνό.


  • Πρόσωπα άθεα και βλάσφημα κατέλαβαν θέσεις υψηλές σε καίρια Υπουργεία και δούλεψαν φανερά και μυστικά για την αποδόμηση του εθνικού, πολιτιστικού, θρησκευτικού και ιδιαίτερα του Ορθοδόξου και ιστορικού μας γίγνεσθαι.
  • Έδιωξαν τους εκπροσώπους της Εκκλησίας από τα σχολεία, ενθάρρυναν την ανταρσία των μαθητών με τις καταλήψεις σχολείων, δυσφήμισαν το μάθημα των θρησκευτικών,
  • χλεύασαν και πολέμησαν την Εκκλησία του Χριστού, μυκτήρισαν τις ηθικές αξίες του Ευαγγελίου, πρόβαλαν γυμνή την ανηθικότητα γινόμενοι υπέρμαχοι και υπερασπιστές της ομοφυλοφιλίας, δηλαδή του αίσχιστου πάθους και της πιο βδελυρής αμαρτίας.
  • Παράλληλα απαξίωσαν το Μυστήριο του γάμου, χλεύασαν το σωτήριο θεσμό της οικογένειας. Ταυτόχρονα ροκάνισαν τον πληθυσμό της χώρας με τη νομιμοποίηση του εθνικού εγκλήματος των εκτρώσεων.

επικράτησε ο λεγόμενος “πολιτικός ρεαλισμός”, που αναγόρευσε την κλοπή και το σφετερισμό του δημοσίου πλούτου σε “μαγκιά”
“Μωροί και τυφλοί”! (Ματθ. 23:17)

Τρέχουμε σ’ Ανατολή και Δύση, σε ΔΝΤ και Κεντρικές Τράπεζες, αγνοώντας επιδεικτικά τον πλουσιόδωρο Θεό. Συζητάμε με πρόσωπα, το ποιόν των οποίων αποκαλύφθηκε πανηγυρικά στο ξενοδοχείο Sofitel της Νέας Υόρκης*, τον παντοδύναμο όμως, πάνσοφο και φιλάγαθο Θεό δεν θέλουμε να τον ακούσουμε!......γιατί θέλει Μαγκιά




πηγή: www.xfd.gr

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ανώτερη αντίληψη του Χρέους






Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

«... Η τη νίκη η τή θανή, συμβουλεύει, τονώνει την πίστη των μαχητών, διακηρύσσει την αδερφική ομόνοια, βέβαιος οτι η ομόνοια οδηγεί στη νίκη: «... Πάντα η νίκη αν ενωθείτε πάντα εσάς θ' ακολουθεί».
«... Ο Σολωμός, - γράφει ο Α. Καραντώνης - γύρεψε να συγχωνέψει σε μιά τέλεια και καθαρή, απλή όσο και βαθιά μορφή μουσικού ποιητικού λόγου, όλες τις ιδιότητες και τις ενέργειες του ανθρώπου - από το πιό αυθόρμητο ψυχικό σκίρτημα ως τή φιλοσοφική ενόραση και την πνευματική σύλληψη της Θείας Δημιουργίας, συνταιριασμένες με μιά ανώτερη αντίληψη του Χρέους».

Τo σπουδαιότερο πρόβλημα που απασχόλησε τη μεγαλοφυία του εθνικού μας ποιητή Δ. Σολωμού, ήταν το πρόβλημα της Ελευθερίας. Της ελευθερίας πρώτα της Εθνικής που είναι συνυφασμένη με την Ηθική ελευθερία του ατόμου, και της ελευθερίας ως Ιδέας, που περικλείει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τις θέσεις αυτές τις αποτύπωσε ο Σολωμός στον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν», στους «Ελεύθερους πολιορκημένους», και στον «Διάλογο» ποιητή και σοφολογιότατου.


Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Αλήθεια, Θρησκεία, Αγάπη, Χρέος. Χρέος προς τον εαυτό μας, χρέος προς την πατρίδα, χρέος προς τον πλαϊνό μας, χρέος προς την Ανθρωπότητα.

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/dionysios_solwmos/solwmos_sxoliasmos_ergoy.htm

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Αποδυνάμωσης του ηθικού του Έλληνα

Δεν ΕΙΣΑΙ αυτό που είσαι και θέλεις να είσαι αυτό που ΔΕΝ είσαι;


ΔΕΣ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.
Το σαλόνι στο κάθε σπίτι, λειτουργεί σαν ένα εργοστάσιο διαμόρφωσης, ρηχών και κατευθυνομενων συνειδήσεων..!

Ο Ελληνας λοιπόν σήμερα είναι ένας λαός που έχει δεχτεί την εξής προπαγάνδα...:
ότι σαν λαός είμαστε τεμπέληδες που έχουμε όρεξη μονο για διασκέδαση, και για σπαταλες, δουλεύουμε λίγο, ξοδεύουμε πολλά, και λογω αυτού του τρόπου ζωής έχουμε μεγάλο μέρος ευθύνης για την χρεοκοπία της Ελλάδας...


Αλλά αν τελικά ο άνθρωπος ασκώντας την ελευθερία του επιλέξει το είναι αντί του μη είναι, δηλαδή της αυτοκτονίας ή του μηδενός, αυτό που επιλέγει για τον Ντοστογιέφσκι δεν είναι παρά το είναι του έσχατου παραλογισμού, δηλαδή την οδύνη και το πάθος. Γράφει πάλι στο Υπόγειο: «και γιατί είστε πεπεισμένοι πως ο άνθρωπος έχει ανάγκη μόνο από εκείνο που είναι κανονικό και θετικό, και πως μόνη η ευτυχία είναι χρήσιμη για τον άνθρωπο; Λέτε ο άνθρωπος αγαπά μόνο την ευτυχία; Μα ίσως να αγαπά άλλο τόσο τον πόνο. Και μπορεί ο πόνος να του είναι τόσο χρήσιμος όσο και η ευτυχία... Ο πόνος; Μα είναι και η μόνη αιτία της συνείδησης... Η συνείδηση βρίσκεται πολύ πιο πάνω από το δύο και δύο κάνουν τέσσερα... Όσο οπισθοδρομικό και αν φαίνεται, σίγουρα (ο πόνος) αξίζει περισσότερο από το τίποτε».

Για ν' αποφύγει, λοιπόν, κανείς το «τίποτε», το μηδέν, το μη είναι, την αυτοκτονία, πρέπει να επιλέξει το είναι ως πόνο.
Πηγή: /www.antifono.gr

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Τα παρατράγουδα

Η παρατεινόµενη κρίση στη χώρα µας, δυστυχώς, αποτελεί γεγονός αναµφισβήτητο. Η κρίση είναι πρώτα οντολογική και υπαρξιακή, και µετά οικονοµική, πολιτική, εθνική, κοινωνική, θρησκευτική κ.ο.κ. Οντολογική σηµαίνει ότι η ύπαρξή µας έχει διακόψει τις σωστές σχέσεις µε τον δηµιουργό της, τον πλαστουργό της, τον Θεό και έκτοτε η διάσπαση των σχέσεων αυτών δηµιουργεί και τις πολλαπλές σηµερινές κρίσεις.
Εξ αυτής, λοιπόν,της αδυναµίας παρατηρούνται όλα τα παρατράγουδα που δηµιουργούν τις αλλεπάλληλες κρίσεις και τις εκρήξεις σε όλους τους τοµείς της ζωής µας.


Και το δυστύχηµα είναι – κατόπιν αυτών – ότι οι αρµόδιοι αρνούνται να αντιληφθούν, µε έργα βέβαια και όχι µε λόγια, τα αίτια της κρίσης και γι’ αυτό ακριβώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ και η τραγωδία µας επιµηκύνεται.
Εάν οι πολιτικοίµας δεν αλλάξουν τρόπο ζωής, µεστροφή 180 µοιρών και δεν αλλάξει και το διάτρητο Σύνταγµά µας (που σε αρκετά σηµεία του µεροληπτεί υπέρ των εξουσιαστών και των κατεχόντων) και δεν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, για ένα διάστηµα τουλάχιστον µίας τριετίας, κυβέρνηση αδιάβλητων προσωπικοτήτων εξωκοµµατικών, αλλά και η Εκκλησία, αν δεν προσπαθήσει ακόµα πιο έντονα και έµπρακτα να αγκαλιάσει τον λαό, συµπάσχουσα µαζί του και ορισµένοι ταγοί της αν δεν πάψουν να προκαλούν µε την πολυτελή, προκλητική συµπεριφορά τους, τότε δεν υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστεί η κρίση.
Τιµόθεος Κιλίφης ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ – Ι.Μ. ΠΕΝΤΕΛΗΣ

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης;




Τότε απεκρίθη ο Κύριος προς τον Ιώβ εκ του ανεμοστροβίλου και είπε·
Τις ούτος, όστις σκοτίζει την βουλήν μου διά λόγων ασυνέτων;
Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ· διότι θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι.
Που ήσο ότε εθεμελίονον την γην; απάγγειλον, εάν έχης σύνεσιν.
Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης; ή τις ήπλωσε στάθμην επ' αυτήν;
Επί τίνος είναι εστηριγμένα τα θεμέλια αυτής; .......
(Ἰῶβ 38:1-13)

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να

πάρει δύο δρόμους στη ζωή του.

Το δρόμο της φύσης, και το δρόμο της χάρης.

Πρέπει να διαλέξεις ποιόν απ'τους δυο θα ακολουθήσεις.


Η χάρη δεν προσπαθεί να ευχαριστήσει τον εαυτό της.

Αποδέχεται να την παραγκωνίζουν, να τη λησμονούν, να την αντιπαθούν.

Αποδέχεται προσβολές και τραύματα.



Η φύση θέλει μόνο να ευχαριστεί τον εαυτό της... Και να την ευχαριστούν και οι υπόλοιποι.

Της αρέσει να τους διαφεντεύει. Να γίνεται το δικό της.

Βρίσκει λόγους να είναι δυσαρεστημένη......όταν όλος ο κόσμος γύρω της λάμπει......και η αγάπη χαμογελά μέσα από όλα τα πράγματα.

Μας έμαθαν ότι κανείς απ'όσους αγαπούν το δρόμο της χάρης......δεν έχει κακό τέλος.


Δεν θέλω φοβηθή κακόν…….διότι συ είσαι μετ'εμού.