Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

`Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα


`Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ` αγαθά φέρει`, που σημαίνει: `Όπως ακριβώς μια εύφορη χώρα, έτσι κι η παιδεία μας φέρνει όλα τα εν γένει καλά`.


Στο Παπαδιαμαντικό σύμπαν επωάζονται, εκφράζονται και δοκιμάζονται ο κόσμος των ταπεινών, το «είναι» και όχι το «έχειν» ή το «φαίνεσθαι», ο ασύνορος ορίζοντας της νοσταλγίας μας.


"Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου. Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του και μια κακή παιδεία εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος".
Γιώργος Σεφέρης


Η μόρφωση δεν προέρχεται από την πολυμάθεια που πιθανόν να έχει, αλλά κατά πόσον έχει απαλλαγεί από τα πάθη του (σημείωση: Οι αρχαίοι, το να έχει διαβάσει κανείς πολλά βιβλία και να έχει πχ πάρει χαρτί πανεπιστημίου το ονομάζανε «πολυμάθεια». Μόρφωση ονομάζανε την διαδικασία που υποβάλανε τον εαυτό τους κάποιοι που από την κατάσταση της αμορφωσιάς να γίνουν Μορφωμένοι, δηλ να μορφοποιήσουν τον πνευματικό εαυτό τους από ζώο σε άνθρωπο)

Πυθαγόρας

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Αληθινές Απολαύσεις


'Τό δέ περί τήν αρετήν φιλοπονείν καί σωφρόνως τόν αυτού βίον οικονομείν αεί τάς τέρψεις ειλικρινείς καί βεβαιοτέρας αποδίδωσι'.
Η διαρκή και επίμονη ενασχόληση με την αρετή και η τακτοποίηση του βίου με σύνεση,προσφέρει πάντοτε τις πιο αληθινές και τις πιο σταθερές απολαύσεις.
  • Αυτός που δεν θυμάται και δεν σκέφτεται τον Θεό, κρατάει μίσος κατά του πλησίον. Αντίθετα όποιος θυμάται τον Θεό, δεν μνησικακεί και αγαπάει κάθε άνθρωπο. Όποιος βοηθάει τον αδικούμενο έχει σύμμαχο τον Θεό. Όποιος βοηθάει τον πλησίον, τον βοηθάει ο Θεός. Όποιος κατηγορεί τον αδελφό του, τον αποστρέφεται ο Θεός. Εκείνος που ελεεί τον αδελφό του κρυφά, δείχνει φανερά στον θεό τη δύναμη της αγάπης του. Αυτός που κάνει παρατηρήσεις στον αδελφό του μπροστά στους άλλους, πραγματικά τον εξουθενώνει και τον εμπαίζει. Όποιος ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία του άλλου, φροντίζει πάντοτε να γίνει αυτό με αγάπη. Το ίδιο κάνει και ο Θεός. Δοκιμάζει τον άνθρωπο πάντε με αγάπη, προκειμένου να θεραπευθεί η έμψυχη εικόνα Του. Γιατί δεν παιδεύει τον άνθρωπο για να τον εκδικηθεί για τις αμαρτίες του, αλλά για να τον γιατρέψει.

  • Όσο ο άνθρωπος τελειοποιείται στην αρετή, τόσο περισσότερο πλησιάζει τον Θεό και Τον ακολουθεί. Όπως όταν ρίχνει κανείς ξερά ξύλα στη φωτιά, αυτή δύσκολα σβήνει, έτσι κι αυτός που αγαπάει αληθινά τον Θεό, η αγάπη του όλο και αυξάνει, όσο προοδεύει στην αρετή.
Μη ζητήσεις ποτέ να καταλάβεις τους λόγους των θείων μυστηρίων, που περιέχονται στις Αγίες Γραφές, χωρίς προηγουμένως να προσευχηθείς θερμά στον Θεό. Το κλειδί που θα καταλάβουμε τα θεία νοήματα είναι η προσευχή.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Η ερωτική πράξη είναι καθαρά ένα ψυχικό φαινόμενο

Η ερωτική πράξη είναι καθαρά ένα ψυχικό φαινόμενο. Όπως η αναμαρτησία είναι η φυσική απόρροια της αγάπης του Θεού, έτσι και η ερωτική πράξη είναι η φυσική απόρροια της αγάπης στο Ζευγάρι. Η ερωτική πράξη καλλιεργεί την αγάπη στο ζευγάρι. Η αγάπη στο ζευγάρι καλλιεργεί την αγάπη στον Θεό. Η ερωτική πράξη πρέπει να γίνεται ελευθέρως και αβιάστως, και η κένωση πρέπει να είναι αμοιβαία. Το κύριο χαρακτηριστικό πρέπει να είναι η θυσία και η προσφορά. Άλλο πράγμα είναι η απλωτική φορά και άλλο πράγμα η εγωκεντρική συσπείρωση και η αρπαγή. Η φυσική ηδονή δεν βρίσκεται στην κατάκτηση και στην αρπαγή, αλλά στην κένωση. Όπως απλά και φυσικά τοποθέτησε ο Θεός τα πράγματα και αυτά εξελίσσονται, έτσι πρέπει και εμείς να ακολουθούμε τη φυσική τους φορά, την πορεία τους, για να καλλιεργούμε σιγά - σιγά την ενότητα και την αγάπη. 
Η ερωτική πράξη δεν απομονώνεται απο την όλη σχέση. Είναι οργανικά συνδεδεμένη με όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν την όλη σχέση. Είναι μια συγκεκριμένη λειτουργία, του όλου ανθρώπου, με έναν συγκεκριμένο σκοπό, δοσμένο απο τον Θεό. 
 Ζώντας λοιπόν, ο άνθρωπος ελεύθερος, έκανε κακή χρήση της ελευθρείας του με αποτέλεσμα την πτώση του. Βλέποντας ο Θεός τα αποτελέσματα της πτώσης τρέχει να βοηθήσει το πλάσμα του. Μαζί με άλλα μέτρα, χρησιμοποιεί ο Θεός τους περιορισμούς. Ο Θεός θέτει όρια, Θέτει φραγμούς. Με απόλυτο σεβασμό στο αυτεξούσιο του ανθρώπου, οριοθετεί τις περιοχές δράσης του. Τα όρια αυτά έχουν παιδαγωνικό χαρακτήρα, συγκρατούν και ασφαλίζουν το ατίθασο πλάσμα του. 


Η Εύα βγάζει συνεχώς τον Αδάμ απο τη μοναξιά του. Η Εύα προκαλεί μόνιμα την έξοδο του Αδάμ απο τον εαυτό του. 
Η Ύπαρξη της γυναίκας ως πλησίον και ως συνάνθρωπος συντελεί στην αυτοσυνειδησία του άνδρα, στο να φανερωθεί ο άνδρας, διότι η γυναίκα είναι η φανέρωση του άνδρα, η έξοδός του.

Ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και αποκτά συνείδηση αυτού αλλά και της προσωπικής του ταυτότητας, "βλέπει" δηλαδή ποιος και τι είναι, μόνο μέσα σε σχέση αναφοράς με το συνάνθρωπο, σε κοινωνία προσώπων. Έτσι ο Αδάμ στη θέα της Εύας "είδε τον εαυτό του. 
Και μόνον με αυτό τον τρόπο δυνατεί κάποιος να "δει" τον Θεό ως σκοπό και προορισμό του. 
Ο άνθρωπος βρίσκεται όπου αγαπά. Και όπου αγαπά δίνει και δίνεται, δωρίζει και δωρίζεται.