Σκεφτήκαμε ποτέ, πως θα αλλάξει η ζωή μας εάν απογυμνώσουμε τον συνάνθρωπό μας από τα ελαττώματα και τα πάθη μας;
Εάν πάψουμε κάποια στιγμή να τον κοιτάζουμε μέσα από τα θελήματα και τις επιθυμίες μας; εάν δηλαδή βγάλουμε από πάνω του το προσωπείο που του φορέσαμε;
Μήπως τότε δούμε το αληθινό του πρόσωπο, μήπως τότε τον αγαπήσουμε αληθινά και η ζωή μας γίνει τόσο διαφορετική;
Όταν πέσουν τα προσωπεία τότε θα δούμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου, τότε θα κατανοήσουμε τι σημαίνει: Ανθρώπινη επαφή, ανθρώπινες σχέσεις.!
Κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να υπάρξει σε σχέση αναφορά με τον εαυτό του. Τίποτα δεν μπορεί να ζει μόνο του. Η ζωή δε στέκεται στη μοναξιά.
Όταν σε μια σχέση αγάπης δυο προσώπων, ενός ανθρώπου με τον Θεό, ή δύο ανθρώπων μεταξύ τους, δεν υπάρχει ή δεν καλλιεργείται η έννοια της ελευθερίας τότε ούτε αγάπη υπάρχει, ούτε και ζωή, αλλά βία, ψέμα και ψυχαναγκασμός. Διότι όπου υπάρχει ελευθερία και αγάπη σημαίνει πως υπάρχουν και οι άλλες έννοιες, πως υπάρχει κοινωνία προσώπων, πως υπάρχει....ζωή!!!
Στην, αναφορά συλλαμβάνεται η ζωή, στην κοινωνία κυοφορείται, στην ελευθερία γεννάται και στην Αγάπη αναπτύσσεται.
Όταν λέμε πως αγαπάμε κάποιους ανθρώπους ενώ, το λιγότερο, αδιαφορούμε (αν όχι μισούμε) για κάποιους άλλους, τότε στην πραγματικότητα δεν αγαπάμε κανέναν ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό διότι δεν έχουμε αγάπη μέσα μας, γι' αυτό και μπορούμε να αδιαφορούμε για τους πολλούς, ενώ για τους λίγους λέμε πως τους αγαπάμε αλλά και αυτό μέχρι να εκλείψουν οι λόγοι, μέχρι να πάψουν να μας κάνουν τα θελήματά μας και να θεραπεύουν τις αδυναμίες μας και τότε "φυσικώ τω τρόπω" θα περάσουν και αυτοί στην αδιαφορία μας.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο να λέμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις βάρυναν πολύ και δυσκόλεψαν, οι φιλίες έγιναν δυσκίνητες και φθείρονται, οι έρωτες αλλοτριώνονται και χάνουν το νόημά τους και οι μεγάλες αγάπες έρχεται στιγμή που πεθαίνουν. Είναι αυτό που λέει ο Χριστός μας στο Ευαγγέλιο " και επί το πλήθος των ανομιών υμών ψυγήσεται η αγάπη των πολλών"!
Καλή Ανάσταση
Φεύγω με μια ματιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜατιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται όμορφος από την αρχή στα μέτρα μιας καρδιάς
που ο ψαλμός της αποστηθίζει τη ζωντανή στεριά
που ο πόθος χαίρεται ν’ ανοίγει.
Στην πρώτη απλοχεριά του πόθου
η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας
Ήμερα να χτυπάει στις φλέβες ο παλμός της γης.
Όπου καμιά φωνή δεν πάει χαμένη στους κόρφους τ’ ουρανού και πίσω από όλα χαμογελάς και ξαναβρίσκεις την αθάνατή σου ώρα…
Έτσι, του πόθου το όραμα ξυπνάει μια μέρα σάρκα κι εκεί όπου πριν δεν άστραφτε παρά γυμνή ερημιά, τώρα χαμογελάει μια πολιτεία ωραία καθώς τη θέλησες. Δώσε το χέρι σου να πάμε πριν η Αυγή την περιλούσει με ιαχές θριάμβου.
Οδυσσέας Ελύτης
Στην, αναφορά συλλαμβάνεται η ζωή,
στην κοινωνία κυοφορείται,
στην ελευθερία γεννάται
και στην Αγάπη αναπτύσσεται.
........τα είπες όλα!!!!!!!!!!!!
Καλή Ανάσταση!!!!!
Ανώνυμος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που την έκανε να τον αγαπήσει πιο πολύ από ποτέ, ήταν όταν μια μέρα είδε την πλάτη και τους ώμους του. Όχι δεν την γοήτευσαν οι μυώδεις διαδρομές του, αλλά ότι αισθάνθηκε για πρώτη φορά σε μια στιγμή όλα εκείνα τα αξημέρωτα βράδια που σήκωσε αυτή η ψυχή. Είδε μπροστά της όλα εκείνα τα βάρη, τα βάσανα και τις δοκιμασίες που είχε περάσει εκείνος στην ζωή του. Και αυτή είχε αγαπήσει την υπέροχη καρδιά του. Όχι για την «δύναμη» της αλλά για την ευαισθησία της, όχι για τις επιτυχίες της μα γι αυτές τις «αποτυχίες» και τις βαθιές «απώλειες», που κάνουν τον άνθρωπο όμορφο και αγνό, σχεδόν θεϊκό όπως τον Χριστό πάνω στο Σταυρό. Γιατί την ώρα που πονάμε μια ομορφιά απλώνεται στα μάτια μας που την αντικρίζει μονάχα η αγάπη…
υ.γ. Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται όμορφος από την αρχή στα μέτρα μιας καρδιάς
Όμορφος ο κόσμος της καρδιάς!
Ξέρεις ποιο είναι το καλό με τις ραγισμένες καρδιές; Μπορούν να ραγίσουν μόνο μια φορά, τα υπόλοιπα είναι αμυχές...
ΑπάντησηΔιαγραφήCarlos Ruiz Zafón,
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ,ΟΛΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ...ΖΚΕ...